Na seminarima i u sredstvima javnog informisanja najviše se govori o slučajevima seksualnog zlostavljanja dece i ponašanju dece koja su seksualno zlostavljana. Govori se o detetu kao žrtvi, o načinu ispitivanja deteta koje je seksualno zlostavljano, otkrivanju, odnosno obelodanjivanju kao i o tome na šta treba obratiti pažnju kada dete koje je seksualno zlostavljano govori o samom zlostavljanju, ali i o lečenju i integraciji u zajednici u kojoj živi.
Ovde nije reč o tome. Ciljna grupa su ljudi koji se bave ili ne bave seksualnim zlostavljanjem.
UVOD
Načini na koje odrasli reaguju na ponašanje dece koja su seksualno zlostavljana su veoma različiti. To su pokazali rezultati istraživanja vršenih poslednjih 30 godina:
1.Među potencijalnim i budućim porotnicima
2.Među običnim ljudima čija profesija nije vezana za rad sa decom
3.Među ljudima koji su stručnjaci, pogotovo onima koji rade sa decom ili učestvuju u slučajevima koji se tiču seksualno zlostavljane dece
Ovaj članak razmatra otkrića dobijena empirijskim istraživavanjima o stavovima odraslih povodom uobičajenih dečijih odgovora na seksualno zlostavljanje.
- Uticaj javnog mnjenja na zakone koji se tiču seksualno zlostavljane dece
Jedan od razloga zašto je bilo neophodno empirijsko istraživanje javnog mnjenja jeste razlika koja postoji u zakonu i vođenju zakonskog postupka u različitim zemljama protiv napasnika. Vodjenje krivičnog postupka koji se tiče seksualnog zlostavljana dece i uzimanje u obzir dokaza koja su vezana za ponašanje može počivati na sudu porotnika koji je posledica dobrog razumevanja date teme. Ako sud smatra da su porotnici dobro informisani o takvom ponašanju onda nema potrebe za stručnjacima kao svedocima u ovoj stvari.
- Verovanja običnih ljudi
Empirijske studije koje su ispitale pozadinu verovanja ljudi vode se mišlju da postoje važni
aspekti koji nisu dovoljno razumljivi javnosti. Reprezentativni uzorak su ljudi koji su
ispitivani u šoping molovima, edukativnim centrima, državnim i okružnim ustanovama i
ustanovama koja se bave decom i roditeljima.
Ovo ispitivanje je otkrilo nedovoljno znanje kod javnog mnjenja koje se odnosi na seksualno zlostavljanje dece, kao i to da je nivo znanja različit i zavisi od izvesnih demografskih karakteristika. Grupe koje su imale najispravnije informacije su one čiji su članovi žene, osobe u braku, roditelji i visoko obrazovane osobe i osobe sa visokim primanjima.
- Profesionalci
Nekoliko studija je ispitivalo verovanja i stavove stručnjaka koji se bave decom a tiču se
seksualno zlostavljane dece. Ove studije pokazuju da su njihova mišljenja veoma različita:
Branioci i tužioci imaju različite stavove koji se tiču akata vezanih za seksualno zlostavljanje dece. Tužioci su više naklonjeni opisivanju ponašanja prilikom opisa seksualnog zlostavljanja nego što to čine branioci. Ovo je objašnjivo u svetlu posmatranja suprotnih uloga koje oni imaju.
Policajci, okružni tužioci, javni branioci i sudije ne smatraju da su deca-žrtve krivi za seksualne napade koje su trpeli. Međutim, sudije i policajci su više skeptični kada su prijave seksualnog zlostavljanja u pitanju, nego zdravstveni i socijalni radnici koji rade u centrima socijalne zaštite. Optužbe za seksualno zlostavljanje koje je policija otkrila su manje istinite od onih koje su otkrili socijalni radnici.
Postoje razlike u mišljenju kod muškaraca i žena. U policiji radi više muškaraca, dok u Centrima socijalne zaštite većinu čine žene. Iz ovoga se može zaključiti da razlike u polu utiču na rezultate u istrživanjima.
Zaključak
Obično su deca-žrtve preplašene od strane napasnika pa većina njih neće ispoljiti jasne bihejvioralne indikacije seksualnog zlostavljanja. Dobar deo ljudi smatra da u većini slučajeva seksualno zlostavljanje dece uključuje fizičku prisilu i polno opštenje i da fizički dokazi obično postoje. Sve to upućuje na činjenicu da mnogi, uključujući i sudije i porotnike, imaju nedostatak znanja.
Postojanje empirijskog istraživanja veoma je bitno za produbljivanje verovanja i saznanja zajednice u celini o ponašanju dece koja su seksualno zlostavljana. Međutim, jasno je da trenutna istraživanja u ovoj oblasti nisu dovoljno iscrpljenja i da se javlja potreba za novim empirijskim istraživanjima, ali i edukacijom, kako ljudi koji se bave decom, tako i običnih ljudi.